Bazyl.

Bazyl...jestem leniwym staruszkiem, wszystko mogę robić.. 

Piesek..

Piesek, o dziwo był chętny do pozowania;)

 Ciężko było uchwycić fajną pozycję,ponieważ ciągle chciał się bawić.. skakał, zaczepiał i w końcu lizał...;) 
... jest malusieńki, uroczy i taki cieplutki;)
.. a gdy urośnie.. hoho!

Maj...

Maj.. kojarzony z I Komunią..

Wzięłam więc naj weselsze papiery.. i obkleiłam to co trzeba;) W efekcie osiągnęłam kartkę komunijną przypominającą kolory wiosny.. przepełnioną radością życia..

Ekspertem od krytyki była Ginger.. Chyba trochę była zazdrosna, że chcę uwiecznić kartkę, a nie ją;)..wepchnęła mi się jako tło kartki, nie zbaczając na nic.. i osiągnęła to co chciała;) Efekt poniżej;)

Happiness....

... buszując po necie nadknęłam się na wiersz pt.: "Fiołki" autorstwa Nutki67...

Czytając słowa wiersza.. odzwierciedlają moją krainę marzeń, gdzie jest miejsce na ukwieconą łąkę, gdzie cisza, a w oddali ćwierkot ptaków... 

..no i w ten sposób zaczęłam sezon urlopowy... hura!!!

..a co będę robiła przez kolejne 10 dni?!

hm, .....napewno będzie ciężko;))

Dziś za­pachniało tu fiołkami,

Cho­ciaż do­koła jeszcze zima,

Ja z wiosen­ny­mi marzeniami

Podróż da­leką rozpoczynam.

Wędruję nocą, bo tak lepiej;

Księżyc so­natę gra liryczną,

Gwiaz­dy dziś światło dają ciepłe

Dla mej podróży romantycznej.

Idę przez łąki ukwiecone,

Do­koła tyl­ko piękne rzeczy,

A mo­je ser­ce oszalało…

Czy znów się całe pokaleczy?

Cze­kałam bar­dzo tej podróży,

Wróżyłam z fusów, z tęczy, z gwiazd…

Ktoś mo­je wróżby czymś poprószył,

Muszę pocze­kać, co po­wie czas.

A prze­cież pachnie tu fiołkami

(Z fiołka­mi bar­dzo mi do twarzy)

Roz­ma­wiam na­wet już z duchami,

Bo one wiedzą, co się zdarzy.

I cho­ciaż wiedzą nic nie mówią,

Nie można wszakże zmieniać losu,

Mnie w gar­dle głos głębo­ko uwiązł,

Nie chcę ko­lej­nych dos­tać ciosów... 

zawsze....

 Zaw­sze trze­ba po­dej­mo­wać ry­zyko. Tyl­ko wte­dy uda nam się pojąć, jak wiel­kim cu­dem jest życie, gdy będziemy go­towi przyjąć nies­podzian­ki, ja­kie niesie nam los.

Bo­wiem każde­go dnia wraz z dob­rodziej­stwa­mi słońca Bóg ob­darza nas chwilą, która jest w sta­nie zmienić to wszys­tko, co jest przyczyną naszych nie­szczęść. I każde­go dnia uda­jemy, że nie dos­trze­gamy tej chwi­li, że ona wca­le nie is­tnieje.

Wma­wiamy so­bie z upo­rem, że dzień dzi­siej­szy po­dob­ny jest do wczo­raj­sze­go i do te­go, co ma do­piero na­dejść. Ale człowiek uważny na dzień, w którym żyje, bez tru­du od­kry­wa ma­giczną chwilę. Może być ona uk­ry­ta w tej po­ran­nej porze, kiedy przekręca­my klucz w zam­ku, w przes­trze­ni ciszy, która za­pada po wie­czerzy, w ty­siącach i jed­nej rzeczy, które wy­daja się nam ta­kie sa­me. Ten mo­ment is­tnieje nap­rawdę, to chwi­la, w której spływa na nas cała siła gwiazd i poz­wa­la nam czy­nić

cu­da. Tyl­ko niekiedy szczęście by­wa da­rem, naj­częściej trze­ba o nie wal­czyć. Ma­giczna chwi­la dnia po­maga nam do­kony­wać zmian, spra­wia, iż rusza­my na poszu­kiwa­nie naszych marzeń.

I choć przyj­dzie nam cier­pieć, choć po­jawią się trud­ności, to wszys­tko jest jed­nak ulot­ne i nie po­zos­ta­wi po so­bie śla­du, a z cza­sem będziemy mog­li spoj­rzeć wstecz z dumą i wiarą w nas samych.

Biada te­mu, kto nie podjął ry­zyka. Co praw­da nie zaz­na nig­dy

sma­ku roz­cza­rowań i ut­ra­conych złudzeń, nie będzie cier­piał jak ci, którzy pragną spełnić swo­je marze­nia, ale kiedy spoj­rzy za siebie – bo­wiem zaw­sze do­gania nas przeszłość – usłyszy głos włas­ne­go su­mienia: „A co uczy­niłeś z cu­dami, który­mi Pan Bóg

ob­siał dni two­je? Co uczy­niłeś z ta­len­tem, który po­wie­rzył ci Mis­trz? Za­kopałeś te da­ry głębo­ko w ziemi, gdyż bałeś się je ut­ra­cić. I te­raz zos­tała ci je­dynie pew­ność, że zmar­no­wałeś włas­ne życie.”

Biada te­mu, kto usłyszy te słowa. Bo uwie­rzył w cu­da, do­piero gdy ma­giczne chwi­le życia odeszły na zaw­sze. ~ Paulo Coelho

I tymi słowami życzę pięknej niedzieli wśród mych kwiatów i muzy jaką Wam polecam..;) - tradycyjnie, aby ją posłuchać wyłącz muzę u dołu bloga lub kliknij

w tytuł J....